Cascais ve Cabo de Roca / PORTEKİZ

Gezi ”Yorum” Yazıları-3

“Gezgin bir yere varmak için değil, görmek için seyahat eder. (Goethe)”

Okyanus da yüzmek “Cascais” ve kıta Avrupa’sının son kara parçası “Cabo de Roca”

Efendim nerde kalmıştık, tamam hatırladım, bir gün önce Sintra’yı gezmiş, akşam yemek yiyip, Fado dinleyip çarpılmıştık (Fado, derin acıların, hüzünlerin, özlemin, nostaljinin, mutluluğun ve aşkın ifade edildiği bir müzik türüdür)Onunla da kalmayıp, barları gezmiş, bardak bardak rom içmiş, tesadüfen bir Jazz Club bulup, yerel grupları huşu içinde dinlemiş, alkol duvarı aşılmış, puro dumanı kılcal damarlarıma girmiş durumda günü tamamlamıştık. Gece saat 2-3 olmuştu. Neyse ki bugün yolculuk Cascais’e. Okyanus kıyısında dinleneceğim.

Buralara kadar gelmişken, Okyanus da yüzmeden dönmek olmaz.

Otelde hızlı bir kahvaltı, metro ile Sintra’ya gittiğimizden başka bir istasyona gidiyoruz. Cais de Sodre istasyonundan yine her 10 dakikada bir tren kalkıyor. Gidiş-Dönüş 4,30 € ya biletlerimizi alıp, sahil boyunca giden bir tren ile 30 dakika sonra Cascais’deyiz.

Efendim bu Cascais (Okunuşu KaşKaaş) bizim, bildiğiniz Bodrum’un Lizbon şubesi. Ama en önemli farkı, burası Atlas Okyanusu.

Eskiden, burası da Bodrum gibi küçük bir balıkçı kasabası imiş. Ama Halikarnas Balıkçısının, Azra Erhat’ların zamanında ki Bodrum gibi. Şimdilerde yaz aylarında nüfus 500 binin üzerine çıkıyormuş.

Bizim gittiğimiz plaj, Portekiz’in Afrika’ya bakan yüzünde. Aylardan Temmuz olduğuna aldanarak giriyorum, su buz gibi. Girmemle çıkmam bir oluyor. Plajda manzara daha güzel.(Bakınız resimler) Alıyorum bir bardak Sangria, dalıyorum okyanusa karşı hülyalara.

Hemen plajın yanında güzel restoranlar mevcut. Okyanus kıyısında deniz ürünleri yemeyi tercih ediyoruz. Soğuk beyaz şarap eşliğinde, kalamarlar, ahtapotlar, küçük atıştırmalıklar hem çok lezzetli, hem de ülkemizde ki birçok sahil kasabasına göre, yarı fiyatına. (Bakınız resimler)

Yemekten sonra, biraz da kasabayı dolaşalım diye çıkıyoruz yola, meşhur caddeleri “Rua Frederico Arouca” boyunca, bir çok hediyelik eşya dükkanı, markalı, markasız mağazalar, hepsi birbirinden şık kafe ve restoranlar ile sevimli bir sahil kasabası. Evlerin güzelliği ve manzara müthiş.

Bugün ki ikinci durak Cabo da Roca. Cascais’den Cabo da Roca’ya tren istasyonunun hemen arkasında yer alan alış veriş merkezinin altında ki otobüs duraklarından 403 nolu otobüs ile gidiliyor. Benim gibi birçok insanı da Cabo da Roca’ya çeken şey, kıta Avrupa’sının son kara parçası ve en batı ucu olması. Keşiflerin başlangıç noktası. Portekizlilerin bu konuda haklı bir üne sahip olduklarını hepimiz biliyoruz. Artık orada Avrupa kıtası bitiyor, uçsuz bucaksız Okyanus ve sonunda Amerika kıtası.

Dolambaçlı ve dar bir yoldan, bata çıka ve gerçekten bir otobüsten beklenmeyecek hızda ve çeviklikte, kelle koltukta 50 dakikalık bir yolculukla ulaşıyoruz. Manzaranın keyfi, yazlık evler, ağaçlar, çiçekler, altımızda duran Okyanus yolculuğu çekilir kılıyor. Otobüs durduğunda, uzaktan sizi müthiş bir manzara ve bana her zaman hüzün veren yalnız ama mutlu deniz feneri karşılıyor. Burada yerleşim yok. Deniz fenerinin içinde bir turizm ofisi, güzel ve rahat bekleme salonu, altında Okyanus manzaralı bir kafe restoran mevcut. İsterseniz 10 € karşılığında, Avrupa’nın en batı ucuna geldiğinizi belgeleyen, isminize yazılı bir sertifika alabiliyorsunuz. Aman tuzağa düşmeyin derim, 10€ ile daha güzel şeyler alabilirsiniz.

140 metre yükseklikten Okyanus, şansımıza hava rüzgarlı, dalgaların kayalara vurması ve Okyanusun coşmasını seyrediyoruz. Dikilitaşın ve çevresinde resimler çektirip, bir sonraki otobüsün gelmesini bekliyoruz. Deniz fenerinin altındaki kafe de bir şeyler içerek zaman geçiriyoruz. Yarın ki Fatima gezimizin ayrıntılarını konuşuyoruz. Burası yarım saat vakit geçirilecek bir yer. Büyük bir beklenti ile gitmek doğru değil, ama benim gibi meraklı iseniz ve son kara parçasına ayak izinizi bırakmak isterseniz yolu göze alabilirsiniz. Yok, efendim sen anlatmışsın, görmüş kadar oldum diyen olursa Cascais’de Okyanus kıyısında yatmaya devam edebilir.

Buradan tekrar Cascais’e otobüs ile dönüş ve oradan tren ile Lizbon’a gitmemiz gerekiyor. Çok az uyku ile durmama rağmen, bugün kendimi hiç yorgun hissetmiyorum. Okyanus bana iyi geldi. Ne demiş atalarımız, “Boğulacaksan da büyük suda boğul”